- حسین نطنزی (حُ سَ نِ نَ طَ)
ابن ابراهیم بن احمد ابوعبدالله بدیع الزمان ملقب به ذواللسانین و مشهور به ادیب نطنزی. درگذشتۀ محرم 497 هجری قمری او راست: ’دستوراللغه’ که فرهنگ عربی به فارسی است. رجوع به مقدمۀ لغتنامه وهدیه العارفین ج 1 ص 311 و ذریعه ج 7 ص 208 شود و در محاسن اصفهان مافروخی ص 114 اشعاری درباره اصفهان به وی نسبت کرده است و در ترجمه فارسی آن ص 127 نام وی را حسین بن محمد آورده است و از جملۀ آن اشعار است:
حوت اصفهان خصالا عجابا
بها کل من یشتهیه استجابا
هواءً منیراً و ماءً نمیرا
و خیراً کثیراً و دوراً رحابا
و ترباً زکیاً و نبتاً رویا
و روضاً طریاً یناغی السحابا.
از آن است:
و زاد محاسنها زنرود
میاها کطعم الحیات عذابا
همدانی. متوفی 1270 هجری قمری 1854/ میلادی او راست:نورالانوار. (اعلام الشیعۀ قرن سیزدهم هجری ص 371)
حوت اصفهان خصالا عجابا
بها کل من یشتهیه استجابا
هواءً منیراً و ماءً نمیرا
و خیراً کثیراً و دوراً رحابا
و ترباً زکیاً و نبتاً رویا
و روضاً طریاً یناغی السحابا.
از آن است:
و زاد محاسنها زنرود
میاها کطعم الحیات عذابا
همدانی. متوفی 1270 هجری قمری 1854/ میلادی او راست:نورالانوار. (اعلام الشیعۀ قرن سیزدهم هجری ص 371)